wpisy na blogu

Trochę czasu mi to zajęło, ale mogę to teraz ogłosić - ŁAZIENKA NA PARTERZE JEST UKOŃCZONA. To znaczy prawie ukończona, bo zostało do przyklejenia sześć kafli w miejscach mocowania i podłączenia grzejnika-drabinki, ale to dopiero jak się zrobi ciepło i będę mógł spuścić z instalacji CO wodę aby tę drabinkę zdemontować.

Co dzisiaj zrobiłem? Wokół drzwi do łazienki od strony salonu przykleiłem opaskę maskującą.

Zamontowałem drzwi kabiny prysznicowej.

Położyłem fugę wokół lustra.

Kilka innych ujęć z ukończonej łazienki.

Zahaczyłem dzisiaj też o market budowlany i zakupiłem odpowiednią ilość podkładów xps pod panele. Układanie paneli obok spoinowania kolejnych pomieszczeń na pięterku i mocowania podstopnic na schodach to plany na najbliższą przyszłość.

Pisałem w zeszłym poście o narzędziach, które są dla mnie budowlanym "niezbędnikiem". Zapomniałem wspomnieć o jednym urządzeniu, z którego zakupu jestem niesłychanie zadowolony. Chodzi o odkurzacz warsztatowy. Nie ulega wątpliwości, że dom w trakcie budowy generuje nieskończenie wiele kurzu, brudu, odpadków, ścinków, zrzynków, wiórów, trocin i innych takich tam paskudztw. Taki odkurzacz jest nieocenioną pomocą by cały ten bałagan jakoś ogarnąć. Duża siła ssąca wyciąga paprochy z wszystkich kątów i szpar, np. z przestrzeni między kafelkami przed rozpoczęciem ich fugowania.Polecam taki zakup wszystkim budującym, tym bardziej, że zastosowania tego urządzenia są znacznie szersze. Odkurzyć dywan - proszę bardzo, posprzątać samochód - bez problemu, zaschnięte błoto na tarasie - nie ma sprawy. Przyda się przy wielu okazjach. Ja kupiłem w promocji Karchera, ale wybór sprzętu jest spory i, co oczywiste w sporej rozpiętości cenowej. Ale nie trzeba rzucać się na najbardziej wypasione modele, chyba że ktoś chce, bo wariant podstawowy w zupełności do wielu prac wystarczy. Dla mnie rewelacja.

Łazienka na parterze jest powoli na finiszu. Przymocowałem zestaw umywalka - korek spustowy - syfon do blatu, i całość poprzez taki fajny gadżet jaki kolanko o regulowanym kącie rozwarcia w zakresie 0 - 90 stopni, do kanalizacji. Tuż obok przymocowałem do blatu baterię umywalkową, a od spodu podłączyłem ją do zaworków doprowadzających ciepłą i zimną wodę. Próba generalna się udała - nic nie cieknie i wszystko się elegancko prezentuje.

Nad umywalką przykleiłem na silikon lustro zrobione na zamówienie w rozmiarze 100 na 75 cm, które idealnie wkomponowuje się w miejsce wolne od kafelek, pozostawione przeze mnie w trakcie układania glazury na ścianie. Gdy tylko lustro pojawiło się na swoim miejscu, to łazienka optycznie podwoiła swoją przestrzeń. Świetny efekt.

Na koniec zacząłem montować kabinę prysznicową. Boczne ścianki wraz z właściwymi uszczelkami są już na swoich miejscach. Przed zamocowaniem skrzydeł drzwiowych trzeba będzie wziąć w tej naszej kabinie prysznic i sprawdzić jak mocno woda wychlapuje się na łazienkę, bo pojawił się pomysł, aby drzwi nie montować i zrobić kabinę otwartą, takie a la walk-in. Podejrzewam, że dwie dość wąskie boczne ścianki to zbyt mało aby chronić łazienkę przed pryskającą wodą, ale to pokaże dopiero taki eksperyment.

Chociaż pozostała w łazience do zrobienia jakaś kosmetyka, to jest ona już w pełni sprawna i funkcjonalna.

Przystanąłem na chwilkę i czule spojrzałem na zrobiony z przeźroczystego plastiku jednorazowy kubeczek na napoje. Ten kawałek tworzywa sztucznego znacząco przyczynił się do tego, na jakim etapie jest budowa naszego Familiarisa. Kubeczek ten, który był rozwiązaniem tymczasowym do czasu, aż kupię sobie porządną miarkę na płyny, służy mi uczciwie od blisko roku, i pewnie tak zostanie do końca budowy. Odmierzył już setki porcji wody, która została potem w odpowiednich proporcjach wymieszana z różnymi klejami, zaprawami, tynkami, gładziami itp.

W związku z tym kubeczkiem nasunęła mi się taka myśl - jest pewna grupa narzędzi, których użyteczność na budowie nie podlega dyskusji. Dla każdego lista takich niezbędnych narzędzi może być zupełnie inna. A w moim przypadku wygląda tak:

wkrętarka akumulatorowa z zestawem różnych bitów, wiertarka udarowa z zestawem przeróżnych wierteł i z mieszadłem, szlifierka kątowa z różnymi tarczami, nożyk z wymiennymi ostrzami, ołówek stolarski, próbnik napięcia z detektorem przewodów, miara zwijana i składana, różnej wielkości poziomice, kielnie i szpachelki, trochę pędzli, podstawowe narzędzia typu młotek, kombinerki czy różne klucze, ów wspomniany kubeczek, średniej wielkości drabina, waga do odmierzania sproszkowanych komponentów, np. gipsu (w moim przypadku jest to stara waga kuchenna).

Oczywiście mam całą masę innego "onarzędziowania", ale te, które wymieniłem są używane przeze mnie najczęściej, i brak któregokolwiek z nich byłby dla mnie sporą uciążliwością.

Jakie wieści z pola bitwy?

Żonka w garażu pomalowała lakierem bezbarwnym zabejcowane wcześniej bukowe stopnice. Pod wpływem lakieru drewno znacznie ściemniało, i choć odbiega teraz kolorystycznie od pierwotnych założeń, to teraz znacznie bardziej mi się podoba.

Na pięterku zabudowa g-k w jednym z pokoi została zaspoinowana trzema warstwami gładzi i po jej wyszlifowaniu synek zaczął nanosić pierwszą warstwę farby.

W łazience na dole położyłem drugą warstwę gładzi na sufit podwieszany, i po jej wyszlifowaniu pomalowałem dwoma warstwami białej farby lateksowej. Zrobiłem oświetlenie - czteropunktowy spot nad lustrem (bardzo podoba mi się jego kolor), trzy oprawy ledowe w suficie i uruchomiłem taśmę ledową z boku zabudowy wuceta.

Na koniec zainstalowałem wentylator, który jest trochę bardziej "inteligentną" wersją zwykłego wiatraka. Uruchamia się po włączeniu w łazience oświetlenia i kręci się jeszcze jakiś czas po zgaszeniu świateł oraz uruchamia się niezależnie od oświetlenia gdy wilgotność powietrza w łazience przekroczy ustaloną wartość. Próg wilgotności oraz czas pracy po wyłączeniu świateł jest regulowany pokrętełkami na płycie czołowej wentylatora. Sam wentylator jest osłonięty maskownicą, która dość dobrze komponuje się z glazurą na ścianie.

A nie to jeszcze nie był koniec. Przymocowałem jeszcze do ściany między umywalką a prysznicem wieszaczek na ręczniki.

Do ukończenia prac w łazience zostały do złożenia ścianki kabiny prysznicowej i podłączenie umywalki do kanalizacji oraz baterii umywalkowej do wody ciepłej i zimnej.

Nie mam dzisiaj weny twórczej i w związku z tym nic nie będę pisał. Pokażę jedynie zdjęcia obrazujące postęp dzisiejszych prac.

Czy budownictwo może stanowić hobby? Pewnie tak. A jak to jest w moim przypadku? Nie nazwał bym tego jako hobby. Samo budownictwo stanowi tylko narzędzie do rozwijania mojej pasji jaką stał się nasz dom. Myślę, że mało kto poświęca tyle czasu i energii na rozwijanie swoich zamiłowań jak ja. Od blisko roku poświęcam każdą wolną chwilę na to, by coś przy Familiarisie pomajstrować. Koniecznością jest w związku z tym rozwijanie swojej wiedzy, a może raczej swych umiejętności budowlanych. Oczywistym jest, że nigdy nie będę takim specjalistą teoretykiem jak inżynierowie, którzy wiele nocy zarywali by posiąść wiedzę z opasłych ksiąg, ani takim mistrzem jak fachowcy praktycy, którzy całe życie doskonalą się w swojej dziedzinie. Może to murarze, może tynkarze, może hydraulicy, może mistrzowie każdej innej specjalności budowlanej. Ja, co prawda "po łebkach", ale staram się być każdym z nich, i tym teoretykiem, i tym praktykiem.

Czy to się opłaca? Muszę kiedyś usiąść i dokonać szczegółowych kalkulacji, ale patrząc na dostępne w internecie cenniki za wykonanie różnych prac budowlanych, to na samej robociźnie zaoszczędziłem już, pi razy oko, jakieś 20 tysięcy złotych. Żadna z tych prac nie jest wykonana tak kunsztownie jak przez fachowca, bo nie mam ani wprawy w wykonywaniu takich prac, ani profesjonalnych narzędzi, które są zazwyczaj dość drogie, ale satysfakcja z efektu końcowego jest przeolbrzymia, a i oszczędności finansowe są nie do przecenienia.

Czy każdy w swoim domu może być budowlańcem? No pewnie!!! Potrzebne są jakieś podstawowe sprawności manualne: trzeba umieć wbić gwoździa, trzeba umieć posługiwać się szpachelką, obsługiwać pędzel, śrubokręt, klucz francuski i trochę innych tego typu narzędzi. Do niektórych prac wskazana by była też siła fizyczna, bo worek kleju do glazury to 25 kg a paczka kafelek też sporo waży, no ale klej można przesypać do mniejszych opakowań a kafelki można nosić po kilka. Widać tu następną cechę domowego budowlańca - sztukę improwizacji. Coś co zdaje się trudne lub niemożliwe do zrobienia "oficjalnymi" metodami można wykonać stosując jakieś sprytne sposoby, które kiełkują w głowie gdy tylko się spokojnie zastanowić nad problemem.

Potrzebne są jeszcze takie cechy jak dużo chęci i cierpliwości. Taką naszą małą łazienkę robię już od dwóch tygodni i jeszcze został do zrobienia tzw. biały montaż umywalki i szyb kabiny prysznicowej, wentylatora i oświetlenia, trzeba przykleić lustro i dokonać końcowej kosmetyki. Dwa tygodnie w małym pomieszczeniu, co by było gdyby zabrakło mi cierpliwości?

Czy warto się w budowlańca "bawić"? Uważam, że bardzo warto, i nie o pieniądze mi tu chodzi. Pewnie gdybym miał wystarczającą ilość środków finansowych, to wszystko co jest do zrobienia robiłyby firmy. Byłoby wtedy bardzo pięknie i profesjonalnie wykonane. Tylko czy wtedy cieszyłbym się aż do tego stopnia każdą przyklejoną kafelką, każdym wbitym gwoździem?

A co tam słychać na placu boju?

W łazience zakończyłem przygotowywanie blatu pod umywalkę. Całość miała być oklejona glazurą identyczną jak na ścianach, ale w ostatnim dosłownie momencie znalazłem szklaną mozaikę w bardzo dobrej cenie i to z niej postanowiłem zrobić wykończenie samego blatu, pozostawiając kafelki na podporach. Jak zamontuję umywalkę i baterię do niej to całość będzie, tak mi się wydaje, prezentować bardzo cacy. Przymontowałem też nad miejscem gdzie będzie lustro podstawkę pod lampę, która będzie oświetlała całą strefę umywalki.

W garażu żonka rozpoczęła pracę nad stopnicami przed ich montażem na schodach łączących parter z poddaszem. Część z bukowych stopnic została już dwukrotnie potraktowana bejcą w kolorze olchy. Pierwsze przymiarki pokazały, że kolor fajnie wpasuje się w ogólną charakterystykę barwną w salonie: w biel ścian, szarość słupa i belek oraz kolor obudowy kominka.

Z każdą wizytą na budowie pięknieje nam Familiaris. Że komuś się nie podoba? No cóż, urządzamy go pod siebie, bo to my tam będziemy żyć, i to nasze potrzeby użytkowo-estetyczne muszą zostać zaspokojone.