wpisy na blogu

Chyba już zapomniałem, jak wygląda budownictwo z epoki komuny. W naszym mieszkaniu znajdującym się w bloku typu szwedzkiego, a które pozostawiamy córce, trzeba zrobić remont. I nie dlatego, że jest w stanie opłakanym, a raczej , że trzeba go odświeżyć, no ale też dlatego, że ma dziewczyna swoją wizję urządzenia wnętrza. Na dobry początek przedpokój i sypialnia. Pracę wykonuje kilka osób - gładzie, malowanie, przeróbki elektryki. Moim zadaniem jest położenie paneli. No to co jest nie tak z tym budownictwem wielorodzinnym sprzed blisko 40 lat?

W naszym Familiarisie każda ściana to idealny pion, każda podłoga to idealny poziom, a każdy róg to idealny kąt prosty. W blokowym mieszkaniu jest dokładnie na odwrót... No i jeszcze te wszystkie złe spojrzenia sąsiadów, którzy mają za złe, że muszą słuchać dźwięków wiertarki, która z wielkim trudem wgryza się w potwornie twardy beton prefabrykowanych ścian. Patrzą tak, jakby zapomnieli, że co jakiś czas i oni zakłócają spokój sąsiadom remontując swoje mieszkania. A że w bloku mieszkań jest trzydzieści kilka, to dźwięk wiertarki słychać na różnych piętrach właściwie przez okrągły rok. A w naszym Familiarisku... cisza, taka leśno-polno-łąkowa, śpiewają ptaki i szumią drzewa pobliskiego lasku, cykają świerszcze, a wieczorem koncertują żaby. I pomyśleć, że jakiś czas temu niewyobrażalną rzeczą było zamieszkać gdzieś, gdzie nie słychać za ścianą jeżdżącej windy, sprzeczki sąsiadów czy owej wiertarki wprawiającej w drżenie zbrojenie ścian i stropów 11-piętrowego budynku. A teraz... za nic na świecie nie zamieniłbym naszego nowego gniazdka pływającego w morzu rumianków.

Z cyklu: biurokracja. Powoli finalizujemy budowę. Złożyłem u architekta, który jest równocześnie kierownikiem budowy, komplet dokumentów potrzebnych do zgłoszenia zakończenia budowy:

• geodezyjna inwentaryzacja powykonawcza

• protokół odbioru kominów i przewodów wentylacyjnych

• protokół odbioru przyłącza energetycznego

• protokół odbioru przyłącza wodociągowego

• protokół odbioru przyłącza kanalizacyjnego

• protokół odbioru wewnętrznej instalacji elektrycznej

• protokół odbioru instalacji wody, kanalizacji i centralnego ogrzewania

• oryginał projektu budowlanego

Architekt będzie musiał nanieść do projektu poprawki pokazujące zmiany dokonane w stosunku do zatwierdzonego projektu budowlanego. Szczęśliwie nie było ich tak dużo, a te które były, są to zmiany mało istotne, można by rzec kosmetyczne. Dokładając do tego właściwie wypełniony i zakończony Dziennik budowy, oświadczenie kierownika o doprowadzeniu placu budowy do porządku i Zgłoszenie zakończenia robót, będę musiał złożyć te wszystkie dokumenty w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego. Oficjalny koniec budowy jest już bardzo blisko...

Pomimo głosów, które odradzały nam założenie podlicznika wody na cele podlewania ogrodu, zdecydowaliśmy się, na instalację takiego ustrojstwa, a czy to będzie się opłacało, to się okaże w codziennym użytkowaniu. Zgodnie z warunkami technicznymi, które otrzymaliśmy od Wodociągów, zamontowaliśmy w garażu konsolę na podlicznik wyposażoną w odpowiednie zawory i wyprowadziliśmy na elewację ogrodową końcówkę rury z zaworem czerpalnym. Po dokonaniu przez inspektora z miejskich Wodociągów sprawdzenia poprawności wykonania tej części instalacji, zakupiłem i zamontowałem na konsoli licznik wody i zgłosiłem gotowość do jego zaplombowania. Montaż modułu radiowego do zdalnego odczytu stanu licznika i założenie plomb w wykonaniu dwóch pracowników PWiK trwało dosłownie trzy minuty. No to teraz możemy roślinkom robić sztuczny deszcz :)

A jak się ma zielenina? Borówka amerykańska i agrest wydały owoce, pomidorki zakwitły, kiwi wypuszcza piękne liście, rzodkiewka wspaniale się czerwieni, a i iglaki całkiem fajnie sobie radzą. Jest pięknie!!!

No masz ci los, znów nie było mnie tu od miesiąca. Cóż mogę powiedzieć... chyba tylko mea culpa.

No to jedziemy z wiadomościami. Schody zostały uzbrojone w balustradę. Miałem zapędy, żeby za jej montaż zabrać się samemu. Dobrze, że się nie skusiłem na "zrób to sam". Trzech doświadczonych montażystów walczyło z gelendrem (tak to u nas na Śląsku mówi się na balustradę) od dziewiątej do osiemnastej z małą przerwą na kawę. Mnie zajęłoby to pewno ze trzy tygodnie... Pozostała kosmetyka w postaci nakładania gładzi na podstopnice i boki biegów schodowych, ale jakoś wybitnie muszę się do tej pracy zmuszać, przez co na efekt końcowy przyjdzie jeszcze trochę poczekać. Tym niemniej balustrada jest zamontowana, schody stały się znacznie bezpieczniejsze i wizualnie całość prezentuje się całkiem fajnie.

Poczyniłem też kilka kroków w kierunku doprowadzenia wiatrołapu do jako takiego porządku. Wykafelkowałem podłogę takimi samymi kaflami jak salon, kuchnię i przedpokój oraz zainstalowałem plafon z ledowym źródłem światła.

Ledowe oświetlenie znalazło się również nad stołem w miejscu naszej jadalni, czyli między salonem a kuchnią. Jest efektowne i doskonale oświetla przestrzeń wokół stołu. Swoją drogą, choć poczciwe żarówki z żarzącym się w szklanej bańce drucikiem wolframowym wciąż są dostępne, to technologia LED potaniała do tego stopnia, że stać na nią każdego. A zalety ledów są niepodważalne: żywotność takiej żarówki jest dłuższa, do uzyskania takiej samej skuteczności świetlnej, co w analogicznej żarówce żarowej, potrzeba znacznie mniej energii elektrycznej, a to bezpośrednio działa pozytywnie na nasz portfel, można dobrać sobie barwę światła taką, jaka nam najbardziej pasuje. W każdym bądź razie, z pełną świadomością wyposażam nasz dom w oświetlenie bazujące na LEDach, a tradycyjne żarówki pozostały jeszcze jako prowizoryczne oświetlenie budowlane.

Ponieważ otoczenie domu pozostawało jakieś takie smutno-puste zrobiliśmy pierwszy krok w celu zmienienia tego stanu rzeczy. Z całej powierzchni działki uporządkowaliśmy mały fragment, w celu jego "sfloryzowania" albo "zbotanizowania"... no, chodzi o to, że chcieliśmy wprowadzić wokół domu trochę zieleni. Fachowcy, albo ci, którzy parają się sprawami ogrodowymi od długiego czasu pewno będą wytykać błędy jakie popełniliśmy. No cóż, są to nasze pierwsze kroki jako ogrodników i traktujemy to jako preludium do prób, a jeżeli coś będzie chciało rosnąć trochę dłużej niż kilkanaście dni to już będzie nasz sukces. W tej materii musimy się nauczyć dosłownie wszystkiego.

Przed frontem, tam gdzie kiedyś wykonawcy nawieźli czegoś co wygląda jak żużel, i co było świetnym materiałem na podjazd dla ciężkich samochodów budowlanych typu wywrotka czy betoniarka, postanowiliśmy też zrobić coś zielonego. Sęk w tym, że owego żużla nijak nie można wybrać, jest on dokładnie wymieszany z ziemią i piaskiem i musiałbym chyba wymienić parę wywrotek gruntu, żeby zrobić z tego urodzajny kawałek działki, a na to kasy już nie ma. Pomyślałem sobie, że podłoże powinno nadawać się na urządzenie skalniaka, i idąc tym tokiem myślenia skombinowałem trochę skałek, które są na tyle ładne, że dają nadzieję na całkiem fajną kompozycję przed domem.

Ponieważ na działce są jeszcze miejsca, których poziom odbiega od tego docelowego, to udało się załatwić dwie wywrotki ziemi, której ktoś chciał się pozbyć, a która po rozplantowaniu podniesie o kilkanaście centymetrów obniżenia terenu wokół budynku.

Pozostały jeszcze sprawy papierkowe. Geodeta wykonał inwentaryzację powykonawczą budynku, przyłączy i zjazdu z drogi publicznej. Jest to jeden z elementów potrzebnych do zakończenia budowy. A na przyszły tydzień umówiłem się z kierownikiem budowy na sfinalizowanie jego prac. Potem już tylko komplet dokumentów złożę u Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. I co, to już koniec? Nie, nie, jak ja to mówię przy każdej okazji: roboty jest tu jeszcze na trzydzieści lat :))

No to może trochę o tym co się przez ostatni miesiąc działo.

Generalnie, to był miesiąc zwożenia wszystkich naszych rzeczy. Pudła, kartoniki, wielgachne torby i małe siateczki, meble, sprzęty, książki, ciuchy... Masakra!!! Nie do wiary ile różnych rzeczy trzymamy w zakamarkach szaf i szuflad, jaką posiadamy kolosalną ilość wszelkich przedmiotów, które są używane sporadycznie lub wcale, ale skrzętnie chowane bo "może się kiedyś przydać". No i spróbuj tu człowieku w tych wszystkich kartonach cokolwiek znaleźć. Powodzenia...

Te najcięższe i największe gabarytowo meble przetransportowane zostały z pomocą kilku zaprzyjaźnionych osób. Dziękuję Wam bardzo, bez Waszej pomocy wszystko to wyglądałoby bardzo kiepsko.

Ale żeby tylko ktoś sobie nie pomyślał, że budowa spoczęła na laurach. Cały czas coś tu dłubię i chałturzę. Zrobiłem np. spocznik na schodach, to znaczy nie sam spocznik, a jego okładzinę. Jak już kiedyś pisałem, miała być zrobiona z takich samych elementów jak stopnice, ale wykonana jako podłoga pływająca (tak jak się kładzie panele). No i co? No i zupełnie się to nie sprawdziło, a przynajmniej w moim wykonaniu. Musiałem więc wykombinować coś innego. Przymontowałem bukowe stopnice w taki sam sposób jak na stopniach schodowych, i chociaż nie jest to zrobione idealnie, bo popełniłem pewne błędy wykonawcze, to jestem niezmiernie zadowolony z efektu jaki osiągnąłem. Teraz to już tylko montaż balustrady (fachowcy mają przyjść za dwa tygodnie z hakiem) i będzie cacy. Ale już teraz po schodach chodzi się wyśmienicie.

Z jedenastu drzwi wewnętrznych zabudowałem już dziesięć, pozostały tylko drzwi do górnej łazienki, ale to już temat na przyszłe miesiące, gdy zacznę urządzać te pomieszczenie. Na chwilę obecną łazienka spełnia rolę pralni, suszarni i... składu wszelkich narzędzi. Przy samych drzwiach muszę jeszcze obrobić miejsce montażu futryn i przykleić opaski maskujące.

Teraz coś ku przestrodze. NA BUDOWIE TRZEBA MYŚLEĆ, a nie marzyć np. o kiełbasce z grilla i zimnym piwku :)  Montowałem listwy cokołowe w gabineciku na górze, tak zupełnie standardowo: docinanie listwy, zaznaczenie miejsca mocowania do ściany, wiertarka w ruch, kołek "szósteczka" i do tegoż kołeczka przykręcanie listwy z wykorzystaniem wkrętarki. Jedna listwa, druga listwa, dziesiąta listwa i... rutyna wzięła górę. Wiercę otwór pod kolejny kołek a tu błysk, trzask, i prądu nie ma. Gdy skutecznie zadziałały zabezpieczenia obwodów elektrycznych na tablicy bezpieczników, to dopiero zauważyłem, że otwór ten wiercę pod gniazdkiem elektrycznym, a przecież doskonale wiedziałem, że od gniazdka w dół biegnie pod tynkiem przewód zasilający. Musiałem kawałek uszkodzonego kabla wykuć, wymienić na nowy i zatynkować. Robótka "w kilka minut" zamieniła się na pół dnia pracy. Z drugiej strony, na kilkumetrowej ścianie trafić cienkim wiertłem dokładnie w środek wąskiego kabla, to trzeba mieć snajperską intuicję albo niesamowitego pecha.

Jeżeli już jestem przy temacie gniazdek elektrycznych, to montowałem ramki na gniazdkach i łącznikach. O ile ramki pojedyncze i podwójne nie stanowią żadnego problemu, to z potrójnymi już trochę kombinowałem, a ramki pięciokrotne okazały się wymagającym przeciwnikiem. Niby puszki są ze sobą połączone tak, że wszystko do siebie idealnie pasuje, ale jakieś milimetrowe różnice powodują, że gniazdka nie chcą się ze sobą spasować, a ramki nijak nie chcą na to wszystko wskoczyć. No ale koniec końców, trzy takie pięciokrotne ramki zainstalowałem.

Chociaż dom stoi na terenie podmiejskim, to widoki za oknem przypominają bardziej lokalizację leśno-wiejską. Sprzęt rolniczy obrabia pobliskie pola, za płotem co chwilę przelatuje stado saren, pojawiają się różnorodne ptaki, od tych zupełnie pospolitych po takie, których nazwy nie jestem w stanie wymienić, a czasami czuję na sobie wzrok kogoś, kto bacznie przygląda się moim bojom z Familiarisem.

Długo to trwało....

... ale mamy w końcu dostęp do internetu!!! Jakiś czas temu miejscowa firma rozwiesiła na słupach wzdłuż drogi przed domem światłowód. Po blisko miesiącu oczekiwania przyszli monterzy i sprawili, że współczesny świat cyfrowych mediów zawitał w mury naszego nowego gniazda.

Trochę się przez ostatni miesiąc działo, może nie w aż tak szalonym tempie, jak to było przez cały rok ubiegły, ale na tyle żeby... nie wiedzieć o czym pisać.

No to może szczegóły w następnych wpisach, a dzisiaj tylko kilka fotek elewacji, na której zamontowałem oświetlenie przy drzwiach wejściowych i numer adresowy.

Cieszę się, że znów mogę tu być!!!!

Piękne niebo, cudne słońce, śpiew ptaków i pierwsze zielone źdźbła traw (albo innych chwaściorów, ale to nie jest ważne, w tej chwili ważne jest to, że robi się zielono :) Długo wyczekiwana wiosna w końcu przyszła.

Jako, że panele w przedpokoiku na poddaszu są ułożone, mogłem  dociąć schody strychowe do właściwej długości.

Zająłem się schodami. Zamontowałem już 12 z 14 stopnic i muszę powiedzieć, że wygląda to całkiem fajnie. Ale po kolei...

Z płyt g-k wyciąłem podstopnice i przykleiłem je do betonowych schodów. Że trochę dziwny materiał na podstopnice? No, racja! Byłoby elegancko mieć wszystko w drewnie dębowym, bukowym czy jesionowym, ale... jak zwykle portfel się zbuntował i oznajmił mi, że niespecjalnie mogę z nim w tym temacie dyskutować. Natomiast bardzo chętne do współpracy były płyty gipsowo-kartonowe stojące w garażu, a pozostałe po zabudowie skosów poddasza. Tak więc materiał za darmochę...

Jako stopnic użyłem przygotowanych wcześniej (zabejcowanych i trzykrotnie polakierowanych przez żoneczkę) bukowych desek. Każda taka stopnica jest przymocowana do betonowego biegu za pomocą czterech specjalnych kołków, a więc jak łatwo policzyć (14 stopni po cztery kołki) musiałem wykonać 56 otworów w betonie. Beton to raczej kiepski materiał do obróbki, jeżeli ktoś się nastawia na łatwiznę. Pewnie gdybym miał profesjonalny młot udarowy z równie profesjonalnymi wiertłami, to robota byłaby prosta i przyjemna. A tak wiertarka udarowa i wiertła ze średniej półki zmusiły mnie do dość sporego wysiłku. Szczęśliwie wiertarka Bosch wytrzymała kolejne wyzwanie (to jednak dobre sprzęcicho), czego o wiertłach różnych producentów nie mogę powiedzieć. Zużyłem kilka "szóstek" do wywiercenia otworów i kilka "ósemek" do poszerzenia ich do właściwej średnicy.

Po odpowiednim wypoziomowaniu kołków zamontowałem na nich podstopnice, wypełniając przestrzeń pod nimi za pomocą pianki niskoprężnej. Oczywiście deski też zaopatrzyłem w otwory dokładnie w tych miejscach, w które wchodzą kołki.

Całość wygląda bardzo pozytywnie.

Pora teraz pomyśleć o fachowcach od balustrady.