wpisy na blogu

Przystanąłem na chwilkę i czule spojrzałem na zrobiony z przeźroczystego plastiku jednorazowy kubeczek na napoje. Ten kawałek tworzywa sztucznego znacząco przyczynił się do tego, na jakim etapie jest budowa naszego Familiarisa. Kubeczek ten, który był rozwiązaniem tymczasowym do czasu, aż kupię sobie porządną miarkę na płyny, służy mi uczciwie od blisko roku, i pewnie tak zostanie do końca budowy. Odmierzył już setki porcji wody, która została potem w odpowiednich proporcjach wymieszana z różnymi klejami, zaprawami, tynkami, gładziami itp.

W związku z tym kubeczkiem nasunęła mi się taka myśl - jest pewna grupa narzędzi, których użyteczność na budowie nie podlega dyskusji. Dla każdego lista takich niezbędnych narzędzi może być zupełnie inna. A w moim przypadku wygląda tak:

wkrętarka akumulatorowa z zestawem różnych bitów, wiertarka udarowa z zestawem przeróżnych wierteł i z mieszadłem, szlifierka kątowa z różnymi tarczami, nożyk z wymiennymi ostrzami, ołówek stolarski, próbnik napięcia z detektorem przewodów, miara zwijana i składana, różnej wielkości poziomice, kielnie i szpachelki, trochę pędzli, podstawowe narzędzia typu młotek, kombinerki czy różne klucze, ów wspomniany kubeczek, średniej wielkości drabina, waga do odmierzania sproszkowanych komponentów, np. gipsu (w moim przypadku jest to stara waga kuchenna).

Oczywiście mam całą masę innego "onarzędziowania", ale te, które wymieniłem są używane przeze mnie najczęściej, i brak któregokolwiek z nich byłby dla mnie sporą uciążliwością.

Jakie wieści z pola bitwy?

Żonka w garażu pomalowała lakierem bezbarwnym zabejcowane wcześniej bukowe stopnice. Pod wpływem lakieru drewno znacznie ściemniało, i choć odbiega teraz kolorystycznie od pierwotnych założeń, to teraz znacznie bardziej mi się podoba.

Na pięterku zabudowa g-k w jednym z pokoi została zaspoinowana trzema warstwami gładzi i po jej wyszlifowaniu synek zaczął nanosić pierwszą warstwę farby.

W łazience na dole położyłem drugą warstwę gładzi na sufit podwieszany, i po jej wyszlifowaniu pomalowałem dwoma warstwami białej farby lateksowej. Zrobiłem oświetlenie - czteropunktowy spot nad lustrem (bardzo podoba mi się jego kolor), trzy oprawy ledowe w suficie i uruchomiłem taśmę ledową z boku zabudowy wuceta.

Na koniec zainstalowałem wentylator, który jest trochę bardziej "inteligentną" wersją zwykłego wiatraka. Uruchamia się po włączeniu w łazience oświetlenia i kręci się jeszcze jakiś czas po zgaszeniu świateł oraz uruchamia się niezależnie od oświetlenia gdy wilgotność powietrza w łazience przekroczy ustaloną wartość. Próg wilgotności oraz czas pracy po wyłączeniu świateł jest regulowany pokrętełkami na płycie czołowej wentylatora. Sam wentylator jest osłonięty maskownicą, która dość dobrze komponuje się z glazurą na ścianie.

A nie to jeszcze nie był koniec. Przymocowałem jeszcze do ściany między umywalką a prysznicem wieszaczek na ręczniki.

Do ukończenia prac w łazience zostały do złożenia ścianki kabiny prysznicowej i podłączenie umywalki do kanalizacji oraz baterii umywalkowej do wody ciepłej i zimnej.

Nie mam dzisiaj weny twórczej i w związku z tym nic nie będę pisał. Pokażę jedynie zdjęcia obrazujące postęp dzisiejszych prac.

Czy budownictwo może stanowić hobby? Pewnie tak. A jak to jest w moim przypadku? Nie nazwał bym tego jako hobby. Samo budownictwo stanowi tylko narzędzie do rozwijania mojej pasji jaką stał się nasz dom. Myślę, że mało kto poświęca tyle czasu i energii na rozwijanie swoich zamiłowań jak ja. Od blisko roku poświęcam każdą wolną chwilę na to, by coś przy Familiarisie pomajstrować. Koniecznością jest w związku z tym rozwijanie swojej wiedzy, a może raczej swych umiejętności budowlanych. Oczywistym jest, że nigdy nie będę takim specjalistą teoretykiem jak inżynierowie, którzy wiele nocy zarywali by posiąść wiedzę z opasłych ksiąg, ani takim mistrzem jak fachowcy praktycy, którzy całe życie doskonalą się w swojej dziedzinie. Może to murarze, może tynkarze, może hydraulicy, może mistrzowie każdej innej specjalności budowlanej. Ja, co prawda "po łebkach", ale staram się być każdym z nich, i tym teoretykiem, i tym praktykiem.

Czy to się opłaca? Muszę kiedyś usiąść i dokonać szczegółowych kalkulacji, ale patrząc na dostępne w internecie cenniki za wykonanie różnych prac budowlanych, to na samej robociźnie zaoszczędziłem już, pi razy oko, jakieś 20 tysięcy złotych. Żadna z tych prac nie jest wykonana tak kunsztownie jak przez fachowca, bo nie mam ani wprawy w wykonywaniu takich prac, ani profesjonalnych narzędzi, które są zazwyczaj dość drogie, ale satysfakcja z efektu końcowego jest przeolbrzymia, a i oszczędności finansowe są nie do przecenienia.

Czy każdy w swoim domu może być budowlańcem? No pewnie!!! Potrzebne są jakieś podstawowe sprawności manualne: trzeba umieć wbić gwoździa, trzeba umieć posługiwać się szpachelką, obsługiwać pędzel, śrubokręt, klucz francuski i trochę innych tego typu narzędzi. Do niektórych prac wskazana by była też siła fizyczna, bo worek kleju do glazury to 25 kg a paczka kafelek też sporo waży, no ale klej można przesypać do mniejszych opakowań a kafelki można nosić po kilka. Widać tu następną cechę domowego budowlańca - sztukę improwizacji. Coś co zdaje się trudne lub niemożliwe do zrobienia "oficjalnymi" metodami można wykonać stosując jakieś sprytne sposoby, które kiełkują w głowie gdy tylko się spokojnie zastanowić nad problemem.

Potrzebne są jeszcze takie cechy jak dużo chęci i cierpliwości. Taką naszą małą łazienkę robię już od dwóch tygodni i jeszcze został do zrobienia tzw. biały montaż umywalki i szyb kabiny prysznicowej, wentylatora i oświetlenia, trzeba przykleić lustro i dokonać końcowej kosmetyki. Dwa tygodnie w małym pomieszczeniu, co by było gdyby zabrakło mi cierpliwości?

Czy warto się w budowlańca "bawić"? Uważam, że bardzo warto, i nie o pieniądze mi tu chodzi. Pewnie gdybym miał wystarczającą ilość środków finansowych, to wszystko co jest do zrobienia robiłyby firmy. Byłoby wtedy bardzo pięknie i profesjonalnie wykonane. Tylko czy wtedy cieszyłbym się aż do tego stopnia każdą przyklejoną kafelką, każdym wbitym gwoździem?

A co tam słychać na placu boju?

W łazience zakończyłem przygotowywanie blatu pod umywalkę. Całość miała być oklejona glazurą identyczną jak na ścianach, ale w ostatnim dosłownie momencie znalazłem szklaną mozaikę w bardzo dobrej cenie i to z niej postanowiłem zrobić wykończenie samego blatu, pozostawiając kafelki na podporach. Jak zamontuję umywalkę i baterię do niej to całość będzie, tak mi się wydaje, prezentować bardzo cacy. Przymontowałem też nad miejscem gdzie będzie lustro podstawkę pod lampę, która będzie oświetlała całą strefę umywalki.

W garażu żonka rozpoczęła pracę nad stopnicami przed ich montażem na schodach łączących parter z poddaszem. Część z bukowych stopnic została już dwukrotnie potraktowana bejcą w kolorze olchy. Pierwsze przymiarki pokazały, że kolor fajnie wpasuje się w ogólną charakterystykę barwną w salonie: w biel ścian, szarość słupa i belek oraz kolor obudowy kominka.

Z każdą wizytą na budowie pięknieje nam Familiaris. Że komuś się nie podoba? No cóż, urządzamy go pod siebie, bo to my tam będziemy żyć, i to nasze potrzeby użytkowo-estetyczne muszą zostać zaspokojone.

Już kiedyś wspomniałem, że bardzo lubię oglądać programy telewizyjne na kanale Domo+. Ostatnio mój dostawca kablówki wpuścił w kabel nowy kanał HGTV (Home and Garden TV). No, teraz to jest co oglądać, żeby tylko czas na to był... No więc obejrzałem audycję o ciekawych domach. Piękna parterówka gdzieś w Niemczech, żadne tam 150 czy 200 m2 ale sporo więcej, olbrzymie przeszklenia i całość wykonana w technologii domu inteligentnego. Super projekt, super wykonanie, super wykończenie i super wyposażenie. W momencie gdy zacząłem się zastanawiać nad ceną tego cudeńka kamera wjechała do garażu, w którym stało piękne lamborghini. Zrozumiałem, że właściciel tego domu ma spore kieszonkowe, a kwoty przeznaczone na jego wybudowanie są jak dla mnie kosmiczne.

Przełączyłem kanał. Leci publicystyka o bezdomnych. Jakże inne klimaty - sypialnia z kartonu po jakimś sprzęcie AGD, trzydrzwiowa szafa z dziurawej reklamówki i ekstra środek transportu - stare zniszczone półbuty.

A ja... gdzieś pośrodku, i Bogu za to dziękuję, że mam to co mam. Bo mam co prawda sporo mniej niż ów Niemiec, ale mam o wiele, wiele, wiele więcej niż ci co nie mają prawie niczego. I jeszcze jedna myśl - w każdej chwili można dążyć do takiego bogactwa jak przed chwilą widziałem, ale też trzeba niezmiernie mocno starać się o to, żeby się nie znaleźć na przeciwległym biegunie.

No, starczy ględzenia, wracam do łazienki. Podpory z bloczków z betonu komórkowego zostały sklejone odpowiednią zaprawą. Zanim to zrobiłem, to do tylnej ściany przykręciłem po dwa kątowniczki na podporę i to w taki sposób, żeby po przymocowaniu do nich bloczków nie były widoczne. A po co? Ano, doszedłem do wniosku, że kafelki na podłodze są na tyle gładkie, że podpory mogą się po nich przesuwać, a tak zostały unieruchomione. Skuteczność tego rozwiązania zweryfikuje codzienne użytkowanie łazienki :) Gdy podpory stały już stabilnie to zacząłem je kafelkować. Biorąc pod uwagę, że nie mam porządnej maszyny do cięcia glazury a jedynie ręczną przecinarkę i szlifierkę kątową z tarczą diamentową, to efekt mojej pracy jest całkiem znośny.

Jutro, a właściwie patrząc na zegarek do dziś, przymocuję do podpór blat z uprzednio sklejonych płyt OSB i to wszystko okafelkuję. A póki co, to w blacie wyciąłem dwa otwory: na podłączenie baterii umywalkowej i na odpływ z umywalki do syfonu.

Ponownie spoglądam na zegar. Jest godzina 00:40. Tak więc DOBRANOC.

Miałem dzisiaj robić blat pod umywalkę, ale wlazłem na mozaikę wyznaczającą strefę kabiny prysznicowej i stwierdziłem, że dzisiaj zajmę się instalacją podtynkowej baterii prysznicowej. W ruch poszły pakuły, pasta uszczelniająca, klucze nasadowe i imbusowe. A efekt tego jest taki:

O umywalce też nie zapomniałem i blat uprzednio sklejony z kilku płyt OSB pomalowałem dzisiaj dwukrotnie folią w płynie, czyniąc go, mam nadzieję, niewrażliwym na działanie wody.

Cały czas myślę też o innych robotach, które trzeba wykonać w budynku. Tym razem padło na schody między parterem i pięterkiem, a konkretnie o ich wykończenie. W niedzielę późnym wieczorem zamówiłem przez internet kołki do montażu drewnianych stopnic na betonowych schodach. Nie wiedzieć czemu, ale w żadnym z okolicznych marketów budowlanych, których w okolicy jest kilka, nie można takich kołków kupić, chociaż różnych gwoździ, śrub, wkrętów, dybli i kołków są tam dziesiątki różnych rodzajów. Dzisiaj owo zamówienie zostało zrealizowane - kurier dostarczył paczkę z zestawem 100 kompletów, na które składa się sam kołek, wkręt, trzy podkładki do poziomowania stopnicy i znaczniki do precyzyjnego ustalenia miejsca wiercenia w betonowym stopniu i drewnianej stopnicy.

Dzisiaj miałem kilka telefonów od kolegów i znajomych, którzy pytali o materiały, sposoby wykonania, prosili o namiary na fachowców, o ceny i terminy. Bardzo się cieszę, że mogę komuś pomóc i podzielić się swoim doświadczeniem z tej, bądź co bądź, wielomiesięcznej już przygody z budownictwem jednorodzinnym.